Search Results for: koadiutor

Kapituła 26. Towarzystwa Salezjańskiego stwierdza że „ksiądz Bosko pragnął, aby Zgromadzenie charakteryzowało się komplementarną obecnością salezjanów laików i salezjanów kapłanów”. O tym jak to jest być salezjaninem-laikiem, kl. Michał Kupiński rozmawia z koadiutorem Sebastianem Marciszem. kl. Michał Kupiński: Sebastianie, w Seminarium Salezjanów w Lądzie nad Wartą jesteś jedynym koadiutorem. Czy mógłbyś powiedzieć kto to jest koadiutor, i czym różni się od zwykłego kleryka? ko. Sebastian Marcisz: Od kleryka różni się na pewno tym, że nim nie jest. Kto to jest koadiutor? To zakonnik, który nigdy nie będzie miał święceń kapłańskich, nigdy ich nie przyjmie. Zawsze będzie bratem zakonnym. M.K:  W takim razie czy twoja formacja różni się od formacji kleryckiej? S. M: Na tym etapie, na którym jestem teraz (studentat filozoficzny),  nasza formacja nie różni się niczym. Natomiast  po  asystencji na pewno będzie się różniła. Klerycy będą studiowali teologię. Ja zapewne będę studiował coś innego. Co to będzie? W tym momencie nie potrafię powiedzieć. M.K: Jak kształtowało się twoje powołanie? Czy była jakaś postać koadiutora, która wpłynęła na twój wybór? S. M:  Moje powołanie kształtowało się przy kapłanach… Nie od razu wiedziałem, że w zgromadzeniu salezjańskim są koadiutorzy. Oczywiście tych koadiutorów potem poznałem. Natomiast muszę przyznać, że nie zwróciłem szczególnie na to uwagi. Może taż dlatego, że nie od razu nad tym powołaniem się zastanawiałem. Po prostu nie interesowało mnie to tak naprawdę. Współpracowałem z kapłanami,  od nich przyjmowałem...

Rodzina Salezjańska obchodziła niedawno wspomnienie bł. Artemide Zatti, salezjanina. To jeden z tych niewielu współbraci salezjanów, którzy zdecydowali się nie przyjmować święceń kapłańskich w zgromadzeniu. Wprawdzie podobno chciał on zostać księdzem, a jedynie okoliczności mu przeszkodziły, niemniej jednak pozostaje on postacią, dzięki której zgromadzenie prezentuje salezjańską formę życia braci zakonnych. Ze względu na to, iż ogół społeczeństwa słabo rozumienie specyfikę życia tzw. koadiutorów, chcę w kilku punktach przedstawić to, co moim zdaniem najistotniejsze. Po pierwsze, sprawa określenia osoby. „Koadiutor” to słowo zupełnie obce w naszym kraju. Nic nie mówi o osobie, którą w ten sposób się określa. Co nam zatem pozostaje? Chyba wyrażenie „brat zakonny”. Ksiądz Bosko proponował, aby do koadiutorów zwracać się przez „pan”, a nie „brat”. Myślę jednak, że propozycje księdza Bosko były uwarunkowane okolicznościami, w jakich przyszło mu żyć. Zgromadzenie salezjańskie musiało w pewnie sposób zamanifestować swoją „świeckość”, aby móc w ogóle działać. Dziś, po niemal dwustu latach, mamy sytuację w Europie zgoła inną. Tej świeckości jest wręcz za dużo a brakuje nam odniesień „sakralnych”. Może zatem nadszedł czas, aby jednak forma „brat zakonny” stała się formą właściwą, zamiast takiego nie zakonnego  „pan”. Moje codzienne doświadczenie podpowiada mi, że forma „brat” jest zdecydowanie lepsza. Po drugie, po co koadiutorzy? W Polsce od wielu lat mamy bardzo mało braci salezjanów, a ponadto, spełniali oni niejednokrotnie funkcje mniej istotne i pozostawali w cieniu DZIAŁALOŚCI ZGROMADZENIA. W tym czasie...