Obrazki

Jedną ze skarg, którą ksiądz słyszy bardzo często, jest  wyznanie:   Nie potrafię się skupić na Mszy świętej, moje myśli ciągle  gdzieś   uciekają. Wielu niepokoi fakt, że nie mogą w spokoju całkowicie   zanurzyć  się w Eucharystii, nie potrafią wychwycić każdego słowa,   świadomie  uczynić każdego gestu – pisze o. Jacek Poznański, jezuita. W istocie, gdy tylko trochę spróbujemy się wyciszyć, i to nie tylko w   kościele, ale w jakimkolwiek miejscu i czasie, gdy nic się wokół nie   dzieje, już po chwili uświadamiamy sobie ogrom naszego wewnętrznego   rozproszenia, wielość przywiązań i pożądań, podstępność pokus. Pomimo   wysiłków, aby w ciszy i skupieniu trwać przed Bogiem, myśli i uczucia   bez ustanku i bez celu kłębią się w naszej głowie, wałęsają się po   czasie, przestrzeni, twarzach, miejscach i zdarzeniach. Co gorsza,   zazwyczaj nie jesteśmy w stanie temu przeszkodzić. Napływają wspomnienia   z przeszłości, wyprzedzamy zdarzenia przyszłe, snujemy plany tego, co   będziemy robić w następnych minutach, godzinach, dniach. Brak nam sił,   aby skupić się na jednym, by być tutaj, gdzie być powinniśmy – w Bożej   obecności. Chciałbym powiedzieć przekornie: w pewnym sensie dobrze, że   tak jest. To zmaganie samo może stać się modlitwą, i to bliską duchowi   Eucharystii. Zmagania W rzeczywistości Msza święta jest też zmaganiem. I to niejako ze swej   natury. W Tradycji Kościoła katolickiego podkreśla się przede wszystkim,   że Eucharystia jest uobecnieniem Ofiary Krzyżowej (czyli męki,  śmierci,  zmartwychwstania i paruzji Zbawiciela). Dlatego na ołtarzu  zawsze ...